کد مطلب:62463 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:308
ضرورت آینده نگری، مسأله ای عقلی است و هر انسان خردمندی آن را باور دارد؛ زیرا آینده نگری یكی از شرایط انجام دادن درست و منطقی كار است و پیامدهای احتمالی هر كاری، در صورتی قابل جبران خواهد بود كه قبل از اقدام، توجه كافی به آن شده، و پیش بینی های لازم صورت گرفته باشد. امام علی (ع ) دوراندیشی و آینده نگری را نشانه خردمندی دانسته و عاقل ترین انسان را فردی می داند كه آینده نگری بیش تری داشته باشد. آن حضرت می فرماید: اعقل الناس انظرهم فی العواقب ؛[1] خردمندترین مردم، عاقبت اندیش ترین آن هاست. فعالیت ها و اقدامات مدیران در سازمان، پیامدهایی دارد كه بسا برای سازمان چندان مطلوب نباشد. بنابراین، مدیران و مسئولان باید آینده را به خوبی بشناسند و آثار و پیامدهای احتمالی اقدامات خود را پیش بینی نمایند، تا بتوانند از عواقب نامطلوب آن در امان بمانند. از این رو، امام علی (ع ) یكی از دلایل ضرورت آینده نگری را، مصون ماندن از مشكلات دانسته و می فرماید: من نظر فی العواقب سلم من النوائب؛[2] كسی كه در عواقب كار بیندیشد، از گرفتاری ها در امان باشد.
آینده نگری و دور اندیشی یكی از شرایط مدیریت خردمندانه و منطقی است، و مدیریت بدون توجه به این نكته مهم نمی تواند سازمان را به سر منزل مقصود برساند. قبل از اقدام به هر كار باید جوانب و زوایای مختلف آن مورد بررسی قرار گرفته و پیامدهای احتمالی آن پیش بینی شود. مدیرانی كه قبل از اقدامات عملی، با آینده نگری، زوایای مختلف مسأله را بررسی كرده و امكانات و مقدمات لازم را پیش بینی می كنند، تصمیمات استوارتری می گیرند و میزان موفقیت و اثر بخشی خود را افزایش می دهند.